Kompleks łaźni obejmuje termy, garderobę, pralnię i pomieszczenie do relaksu. W bardziej prymitywnych, kompaktowych konstrukcjach brakuje dwóch ostatnich pokoi, ale reszta będzie pozbawiona pewnego komfortu. Wiele tradycji związanych jest z rosyjską łaźnią w naszym kraju. Korzyści płynące z gotowania na parze zostały docenione nawet w czasach starożytnej Rusi. Nawet każdy biedny człowiek mył się w każdą sobotę w wannie, być może była to taka regularność, która powodowała bohaterski stan zdrowia, z którego słynęli Ruscy. Budowę zawsze budowano na obrzeżach, z dala od budynków mieszkalnych. Chociaż wyjaśnienie łatwo znaleźć w folklorze ludowym (brud i koncentracja nieczystych duchów), a raczej nasi przodkowie przestrzegali elementarnych zasad bezpieczeństwa przeciwpożarowego. W łaźni nie było żadnych ikon, naczynia z niej nie próbowały wnieść do domu. Przesądy mówiły, że została wybrana jako dom przez mały brudny bałagan - bananę, która, podobnie jak służba domowa, musiała nieustannie żuć jedzenie.

• Stwórz wyjątkowe wnętrze pokoju.
• Do wykończenia używaj mocnych i trwałych materiałów (płytki).
• Jednorazowe pranie na raz dla kilku osób, jeśli jest wyposażone w parę kabin prysznicowych.
• Uprość konserwację prysznica.

       

Wśród niedociągnięć tej opcji zaznaczono jedynie potrzebę podłączenia centralnego ogrzewania do ogrzewania oddzielnego pomieszczenia i wody. Mycie w połączeniu z łaźnią parową również nie jest bezcelowe:

• Oszczędność miejsca.
• Praktyczne wnętrze, jeśli piekarnik z wydłużonym piecem znajduje się pośrodku.
• Ekonomia paliwa, ponieważ technicznie konieczne jest ogrzanie tylko jednego pomieszczenia.

Niestety, wersja łączona ma jedną znaczącą wadę - pokój staje się mniej wygodny do obsługi, jeśli cała grupa ludzi jest jednocześnie gotowana na parze.

       

Wymagania dotyczące mycia

Mycie w wannie powinno być odpowiednio ułożone. Szczególną uwagę należy zwrócić na:

• Wentylacja;
• Sliwu;
• Prowadzenie przewodów elektrycznych;
• System zaopatrzenia w wodę;

Chodzi o osobliwości układu osobnego pokoju. Jeśli pranie jest połączone z łaźnią parową, lista potrzebnego wyposażenia może się różnić.

       

System zaopatrzenia w wodę

System zaopatrzenia w wodę в моечной должна работать в бесперебойном режиме. При этом запас ресурса можно рассчитать на количество человек, которое в среднем посещает баню. Этот нюанс касается тех построек, к которым воду приходится доставлять вручную, наполняя резервуар. Чтобы упростить расчеты, за основу можно взять средние значения. За один сеанс взрослому человеку требуется около 40 л, из которых 1/4 приходится на горячую воду. В таких моечных, как правило, ставят только один душ. Еще на этапе строительства закладывают основу системы подачи воды и проводят разводку труб. Нагреватели используют электрические и газовые или оба варианта сразу. При этом один будет основным, а второй станет запасным. Если планируется посещение бани большими компаниями, то лучше выбрать водонагреватель напольного типа, так как объем его резервуара будет не менее 100 л воды.

Czytaj także: Funkcjonalny design siłowni +75 zdjęcie z wnętrza

Jeśli w pokoju występują problemy z elektrycznością, można użyć nowoczesnego piecyka z wymiennikiem ciepła. W przeciwieństwie do analogowego z wbudowanym zbiornikiem taki agregat pozwala na pobieranie podgrzanej wody do urządzeń pobierających wodę znajdujących się w innych pomieszczeniach.

       

Wentylacja

В деревянных банях в моечных комнатах изменяется уровень влажности и возникают сильные колебания температурного режима. Естественно необходимо провести вентиляционную систему, которая обеспечит помещению качественную циркуляцию воздуха. При ее отсутствии возможен перегрев тела человека, пребывающего в моечной, появление плесени, споры которой могут попасть в легкие, и концентрация неприятных «застоявшихся» запахов. Wentylacja может быть естественной или принудительной. В первом случае циркуляция воздуха происходит за счет перепада давления. Сеть воздуховодов создают и монтируют вручную. Принудительная вентиляция приточного типа может использоваться при неспособности естественной системы справиться с объемами воздушных масс или же при отсутствии таковой вовсе. В этом случае главная движущая сила — вентилятор, который нагнетает воздух, а система фильтров его очищает.

Rodzaje odprowadzania ścieków do ścieków

Najlepszym rozwiązaniem jest połączenie ze scentralizowaną siecią kanalizacyjną lub zjednoczenie z budynkiem mieszkalnym. Jeśli nie jest to możliwe, istnieje kilka sposobów usuwania ścieków:

• Instalowanie zbiornika magazynowego. Ścieki muszą być systematycznie wypompowywane.
• System drenażowy. Nie jest to najbardziej niezawodna opcja, używana w przypadku małych słoików. Podstawą systemu odwadniającego może być studnia lub "poduszka". Woda w naturalny sposób zejdzie na ziemię. Ten kanał jest uważany za najprostszy w układzie, ale błąd może być kosztowny, aż do zniszczenia podłogi budynku.
• Szambo. Znajduje się w odległości 2-2,5 m od wanny. Rura bez zakrętów do drenażu jest ustawiona pod kątem. Wielkość jamki jest obliczana na podstawie średniej liczby osób i częstotliwości ich wizyt w wannie.
• Szambo. Budowa będzie dość droga. Główną różnicą w układzie szamba do kąpieli z podobnej jednostki dla domu jest głębia dołu, który jest prawie o połowę mniejszy. Możesz samodzielnie tworzyć kamery z opon KAMAZ lub pierścieni betonowych.

Rozliczając system kanalizacyjny, należy wziąć pod uwagę trzy główne aspekty:

• Głębokość występowania wód podziemnych.
• Rodzaj i charakterystyka gleby.
• Głębokość zamrażania gleby.

Na przykład na glebach gliniastych niemożliwe jest wyposażenie systemu odwadniającego, a dla piaskowców, w których woda nie stagnuje, pasuje optymalnie.

       

Okablowanie - bezpieczeństwo przede wszystkim

Para wodna jest doskonałym przewodnikiem prądu, więc wspólny przełącznik, osłona i skrzynki przyłączeniowe muszą być zainstalowane w poczekalni. Potrzebne są specjalne urządzenia do mycia, a także do łaźni parowej. W ich konstrukcji powinien być odporny na wysoką temperaturę plafon, ceramiczny nabój i drewniany klosz. Jeśli właściciele są pewni jakości systemu wentylacyjnego, można tę zasadę zaniedbać. Ale rozety w praniu są niepożądane. Najbezpieczniejszym miejscem dla nich, gdzie ryzyko zamknięcia jest niskie - jest garderoba. Przełączniki mogą być używane zwyczajnie, jak w zwykłym prysznicu w domu, ale to znowu zależy od jakości wentylacji.

Zobacz także: Design salonu kosmetycznego: design i style

W saunach cały system okablowania musi być otwarty. Ale rozciągają go nie wzdłuż listew przypodłogowych, ale przez strych dla większego bezpieczeństwa.

Stylistyka i cechy materiałów wykończeniowych

Do wnętrza umywalni wyglądał pięknie i skończony, trzeba poprawnie wybrać styl projektu. Projekt nie narzuca żadnych ograniczeń wyboru kierunku. Wśród popularnych i nietypowych opcji są:

• Tradycyjny rosyjski styl z dzienników lub belki w dekoracji. Jeśli pozwala na to powierzchnia pomieszczenia, kabiny prysznicowe uzupełniają czcionkę zimną wodą.
• Luksusowy, nowoczesny loft z wysokimi sufitami i otwartym systemem komunikatywnych linii.
• Eksperymentalna i niezwykła kąpiel neoklasyczna, która organicznie łączy tradycje i trendy współczesnej mody wnętrz.
• Lakoniczny styl śródziemnomorski z wykończeniami ceramicznymi na wykończeniu i spokojną kolorystyką, w której dominują odcienie bieli, jadeitu, zieleni i błękitu.
• Styl rzymski z kolumnami lub pilastrami, sklepienia łukowe i dekoracyjne stiuki.

Również do dekoracji stosuje się tradycyjne prowansalskie, skandynawskie, ekologiczne lub koncepcyjne kierunki: minimalizm, high-tech, domek.

       

Panele drewniane i deski

Aby podkreślić stylistykę domu z bali, wystrój wnętrza pomieszczeń odbywa się za pomocą drewna, a pranie nie stanowi wyjątku. Podszewka jest klasyfikowana zgodnie z rodzajem materiału używanego do produkcji iglastej (sosna, cedr, jodła) i liściastej (lipa, osika, dąb, olcha). Do wykończenia pary i mycia zastosowana druga forma. Skały iglaste emitują żywice, gdy powietrze jest ogrzewane. Podszewka jest podzielona na cztery klasy, z których "ekstra" jest uważana za najbardziej jakościową i kosztowną. Według rodzaju profilu można zauważyć euro, miękką linię, spokojne, amerykańskie i imitacje kłód (blok domów) lub drewno. Podszewka to jedna z odmian paneli drewnianych. Według tej klasyfikacji istnieją jeszcze dwa typy: płyta MDF i płyta wiórowa. Do mycia nie zaleca się ich stosowania, ponieważ w składzie materiałów znajdują się związki adhezyjne, które mogą być uwalniane podczas ogrzewania. Płyta ma kilka zalet:

• Łatwa instalacja.
• Przyjazny dla środowiska i przyjemny zapach drewna w pokoju.
• Estetyczne piękno.
• Odporność na uszkodzenia mechaniczne.

Wadą jest obecność mikroporów w drewnie, które po wypełnieniu wilgocią mogą spowodować odkształcenie panelu i stać się siedliskiem pleśni.

       

Płytki ceramiczne

Podłogi i ściany wyłożone kafelkami można udekorować jedynie pokojem do mycia, ale w przypadku łaźni parowej ta opcja jest objęta tabu, ponieważ dachówka może się bardzo nagrzać i spowodować poparzenie. Ceramika ma wiele zalet:

• Wytrzymałość i trwałość.
• Zwiększona odporność na uszkodzenia mechaniczne.
• Szeroka gama rysunków, ozdób i paleta kolorów.
• Możliwość zastąpienia jednego elementu bez zakłócania integralności jego sąsiadów.
• Prostota w pielęgnacji i brak wrażliwości na agresywne chemikalia domowe.

Wadą jest wyczucie kruchości płytek przed instalacją: jeśli fragment przypadkowo spadnie na podłogę, prawdopodobnie się rozdzieli.

       

Kamień sztuczny i naturalny

Kamieniarstwo wykonane z kamienia naturalnego w praniu stworzy niepowtarzalny naturalny wzór i podkreśli wnętrze pomieszczenia. Głównymi naturalnymi minerałami używanymi do dekoracji wnętrz pokoi są marmur, piaskowiec, granit i trawertyn. Wypolerowana na błyszczącą powierzchnię z drobnymi impregnacjami kwarcu stanie się wspaniałą ozdobą kompozycji wnętrza i pozostanie w harmonii z metalem.

Kamień sztuczny jest klasyfikowany jako akrylowy, poliestrowy, odlewany marmur lub onyks, aglomerat kwarcowy. Imitacja jest gorsza od oryginalnej w mocy. Kompozycje kompozytowe mogą zawierać żywice, które stają się niestabilne podczas ogrzewania, więc nie jest możliwe oddzielenie takiego materiału od płynu myjącego, połączonego z łaźnią parową. Zarówno kamień sztuczny, jak i naturalny mają wysoką przewodność cieplną, dlatego też nie wolno ich dekorować powierzchni w pomieszczeniach, które są systematycznie ogrzewane.

Przeczytaj także: Szafa w pokoju na 5 metrów kwadratowych. metrów

W przypadku ciężkiego kamienia naturalnego możliwe jest przycięcie sekcji ściany o wysokości nieprzekraczającej 0,5 m. Jeśli materiał zostanie użyty powyżej, mur może się zawalić.

       

Panele plastikowe

Panele PCV od dawna są używane do wykańczania łazienek. Oddzielne mycie nie różni się zbytnio od tych pomieszczeń. Polichlorek winylu w ogóle nie obawia się wilgoci. W materiale nie ma mikroporów, tak jak w drewnie, więc woda nie pozostaje w nich, a zatem pleśń i grzyby nie mają gdzie się rozmnażać. Umyj panele z tworzywa sztucznego łatwo za pomocą prostego roztworu mydła. Materiał charakteryzuje się demokratyczną ceną i szeroką gamą wariantów kolorystycznych. Opowieści o szkodliwości wszystkich syntetycznych są tylko częściowo prawdziwe. Podczas tworzenia wysokiej jakości PCW nie stosuje się substancji szkodliwych dla organizmu człowieka. Niestety, polichlorek winylu szybko zanika, uzyskując "nietrywalny wygląd", jest wrażliwy na naprężenia mechaniczne i panel może pękać od uderzenia. Instalacja i wymiana uszkodzonego fragmentu jest łatwa. Bez skrupułów producenci mogą oferować towary o złej jakości, więc nie warto dążyć do super-gospodarki, ponieważ może to być znacznie droższe, jeśli materiał jest toksyczny.

Kompozycje suchej zabudowy i farbiarskie do sufitów i ścian

Ogólnie rzecz biorąc, płyta gipsowo-kartonowa odnosi się do materiałów używanych do szorstkiego wykończenia. Często układały szkielety podwieszanych sufitów lub tworzyły fałszywe ściany, przegrody. Jednak ostatnio zaczęliśmy używać malowanej płyty gipsowo-kartonowej jako ostatecznego materiału wykończeniowego. Do tych celów stosuje się specjalny typ odporny na wilgoć. Takie arkusze tektury gipsowej są pomalowane na zielono i są oznaczone znakiem GKLV. Do produkcji tego materiału dodaje się specjalne związki przeciwgrzybicze i hydrofobowe. Drywall umożliwia tworzenie złożonych konfiguracji, jakościowo maskuje wady powierzchni i łatwo nadaje się do tynkowania, bejcowania. Jeśli arkusze są pokryte ramą, podobny wzór zje dużo dodatkowych centymetrów, co będzie niedopuszczalnym luksusem w małych łazienkach. Po instalacji powierzchnia jest zagruntowana, a następnie wybarwiona. Używaj tylko preparatów wykonanych z naturalnych składników, które, niestety, nie mogą pochwalić się długą żywotnością.

Meble i pozostały sprzęt do prania

Standardowy zestaw urządzeń myjących obejmuje ławki, beczkę z zimną wodą, kabinę prysznicową, zlew (nie zawsze obecny), lustro, wieszaki na ubrania i parę półek do przechowywania ręczników, gąbek i detergentów. Również w tym pomieszczeniu znajduje się zwykle wanna lub szufelka wodna i specjalna mata pochłaniająca nadmiar wilgoci. Aby przygotować ławkę do mycia rąk, potrzebujesz drewna o niskiej przewodności cieplnej (optymalna lipa) i minimalnego zestawu narzędzi: piły ręcznej, śrub, wkrętaka lub śrubokręta.

       

W przeciwieństwie do łaźni parowej do pralni wykorzystano sklepy o prymitywnym wyglądzie bez pleców. Szerokość siedziska dla jednej osoby powinna wynosić 0,9-1 m. Jeśli planowane jest umieszczenie firmy, to dla każdego nowego gościa dodaje się pranie na wysokości 0,6 m, a środek wzmacnia dodatkowymi nogami.

       

Wniosek

Pomieszczenie jest ważnym elementem w pełni rozwiniętej, wygodnej wanny. Aby uzyskać maksymalny efekt zdrowotny, należy przejść przez cały "cykl" procedur, w których płukanie po łaźni parowej jest obowiązkowe. Gość nie będzie czuł się "nową osobą", dopóki pot nie zostanie zmyta i odświeżona. Oddzielne pranie prawie nie różni się od zwykłej łazienki w letniej rezydencji, w związku z tym obowiązują te same materiały wykończeniowe i cunnings przy rejestracji.