Rezerwat przyrody Zingi de Bemaraha rozciąga się od płaskowyżu Bemaraha do rzeki Manambulu na obszarze 152 tysięcy hektarów (największy obszar chroniony na Madagaskarze). Rezerwat obejmuje kompleks krasowych skał w kolorze szaroniebieskim i łańcuch szczytów o wysokości do 50 metrów, cudownie przetwarzany przez wiatr i wodę przez miliony lat. W tym "kamiennym lesie" żyją lemury, które są śnieżnobiałe. Wejście kosztuje 10 euro, za którą można spacerować po platformach obserwacyjnych i wspinać się po klifach i szczelinach.

Naturalny cud świata - Rezerwat Tsingy de Bemaraha (rezerwat Tsingy de Bemaraha) - wapienny płaskowyż usiany wieżami żółtego wapienia, które tworzą prawdziwy "kamienny las". Rezerwat znajduje się około 80 kilometrów od zachodniego wybrzeża Madagaskaru, rozciągając się od płaskowyżu Bemaraha do rzeki Manambulu.

Droga do parku Tsingi de Bemaraha jest bardzo trudna i ciężka, wszystkie drogi są bardzo złe, (średnia prędkość 15 km / h) tylko droga powrotna trwa 2 dni, nadal trzeba poświęcić jeden dzień na sprawdzenie parku.Park Narodowy ma kilka nazw w języku rosyjskim: najbardziej popularny jest Tsingi de Bemaraha, a także Tsingzhi du Bemaraha, Tsingji de Bemaraha.

Tsingi de Bemaraha to wyjątkowa formacja mineralna dla Madagaskaru, zwana kras, która powstała w wyniku erozji, pod wpływem kwaśnych deszczy i wody, które stopniowo, przez wiele stuleci, rozpuszczały kredowe warstwy. Z biegiem czasu doprowadziło to do powstania oszałamiająco pięknych krajobrazów krasowych i 30-metrowych igieł wapiennych, które wznoszą się do nieba na powierzchni 152 kilometrów kwadratowych. Niektóre osiągają wysokość pięćdziesięciu metrów i są przecinane przez kaniony i wąskie wąwozy.

Zingi de Beamaraja deklarowana rezerwa krajowa w 1927 rten niezwykły kamień "las" został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1990 roku. Część parku została udostępniona zwiedzającym w 1998 roku.

Wierzchołki są tak blisko siebie, że obszar staje się praktycznie nieprzejezdny dla ludzi, ale nie dla lemurów, których jest bardzo wiele. Te urocze, zwinne stworzenia wyglądają absolutnie dziwnie na tle otaczającego ich skalistego i trudnego terenu.

Miejscowi ludzie mówią, że na tym obszarze trudno jest znaleźć kawałek płaskiej ziemi, wystarczająco dużej, aby na nią postawić, - czynnik, który pomaga uratować przynajmniej część roślin i zwierząt Madagaskaru przed zniszczeniem.

Национальный парк Zingi de Beamaraja состоит из двух частей — маленькие цинги и большие цинги. Маленькие расположены у входа в парк. До больших нужно ехать еще 17 километров от входа в парк. Ехать 17 километров занимает 2 часа.

Wschodnia granica obszarów chronionych przebiega wzdłuż klifu Bemaraha, który wznosi się 400 metrów nad doliną rzeki Monambolo. Północna część tych terenów, położona najbliżej osad i bardziej dostępna dla zwiedzających, to połączenie falistych wzgórz i żółtych wapiennych wież i zębów.

Лемуры Sifakas, рискуют каждый день, используя свои длинные ноги, они переходят от одной скалы к другой, перемещаясь по карстовым лесам заповедника. Очень мало мест обитания остается для лемуров, но лемуры sifakas пока еще выживают, в сложном балансе между человеком и природой, благодаря трудной доступности заповедника Zingi de Beamaraja. Орлы (Fisher eagles) находятся на грани исчезновения. Их можно встретить на берегах реки Manambolo, и в Национальном Парке Zingi de Beamaraja.

Zdjęcia: Stephen Alvarez

Galeria zdjęć Razem | 8 zdjęć